معماری پایدار یکی از تحولات بسیار مهم در حوزه معماری است که هدف آن طراحی بنا بر مبنای اصول پایداری و صرفه جویی در مصرف انرژی می باشد. معماری پایدار که طراحی سبز نیز نامیده می شود برخلاف الگوهای رایج ساخت و ساز عمل می کند و بر طبق طراحی اکولوژی و منطبق با طبیعت استوار است. طراحی سبز در واقع مثلثی است که در آن انرژی، اکولوژی و اقلیم سه راس آن را تشکیل می دهند.

نما یا دیوار سبز چیست ؟

این سبک از معماری مورد توجه و علاقه ی طرفداران محفاظت از محیط زیست هست. در حقیقت،توجه این سبک، که یکی از اصول این معماری می باشد ،تغییر سبک زندگی به سمت استفاده از انرژی‌های نو، استفاده ی کمتر از سوخت های فسیلی وهمچنین نزدیک بودن با فضای سبز و محیط زیست است .

هر ساختمان تا حدودی میتواند مشخصات یک ساختمان سبز را داشته باشد. ساختن یک ساختمان سبز، مستلزم برنامه ریزی برای انتخاب زمین ، توجه به اقلیم زمین ، توسعه محل ساخت و ساز، حفظ و نگهداری آب، مصرف بهینه انرژی، انتخاب مصالح مناسب و کاهش پسماندهاست. چنین ساختمان هایی از تلفیق مصرف بهینه انرژی، انتخاب مصالح سازگار با محیط زیست و به کارگیری شیوه های پیشرفته ساختمان سازی به وجود آمده و یکی دیگر از اصول این ساختمان ها کاهش از دست دادن انرژی تا نزدیک به صفر می باشد.

همانطور که از نام این عبارت پیداست معماری سبز باید ترکیبی از ساختمان و طبیعت باشد . ریشه این سبک از معماری میتواند از گذشته الهام گرفته باشد.

تمام تجهیزات یا متریالها و ملزومات که در معماری سبز اجرا می‌شوند، مصرف کمتر منابع انرژی را فراهم می‌کنند. علاوه بر بهینه‌سازی مصرف انرژی در ساختمان سبز و هدایت شهروندان به سمت انرژی‌های تجدیدپذیر، یکی دیگر از مزایای که معماری سبز برای شهرسازی ارائه می‌دهد، زیبایی بیشتر نمای شهری است؛ چیزی که آرامش خانواده‌ها را فراهم می‌کند.

محافظت از منابع طبیعی در کل دنیا، در امان ماندن از آلودگی هوا و باقی آلودگی ‌های موجود در محیط، مراقبت از لایه اوزون، بهداشت جسمی و روانی، آینده انسان ها و … از مواردی هستند که در این راستا مطرح اند و این موضوع به عنوان یک وظیفه جهانی روز به روز پر رنگ تر می‌شود.